1000 Miglia 2019
[dfd_spacer screen_wide_resolution=”1280″ screen_wide_spacer_size=”30″ screen_normal_resolution=”1024″ screen_tablet_resolution=”800″ screen_mobile_resolution=”480″ screen_normal_spacer_size=”30″ screen_tablet_spacer_size=”20″ screen_mobile_spacer_size=”10″]Vanuit Villa Marsi in Le Marche Urbino de Mille Miglia bezoeken?
Route 2019
Woensdag 15 mei eerste dag: Desenzano, Brescia, Sirmione, Valeggio (met het overschrijden van de charmante Parco Sigurtà), Mantua, Ferrara, Comacchio en Ravenna , en ten slotte in de avond in Cervia-Milano Marittima .
Donderdag 16 mei tweede dag: Cesenatico , op weg naar Senigallia, Fabriano en Assisi , naar het bereiken hoofdstad , de lichten van de zonsondergang in een context van grote visuele en emotionele impact.
Vrijdag 17 mei derde dag: zal de klim beginnen door het prachtige landschap van Viterbo, Siena, Vinci en Pistoia, en eindigt in het hart van Emilia, de thuisbasis van de auto, het maken van een stop in Bologna.
Zaterdag 18 mei vierde dag finale: Modena, Parma, Montichiari, Travagliato, en eindigt met zijn grootse entree in Brescia , voor de traditionele podium passeren in Viale Venezia.
De Mille Miglia, duizend mijl, was een endurancerace in Italië die 24 keer georganiseerd werd tussen 1927 en 1957. De Mille Miglia werd één van de bekendste en belangrijkste enduranceraces en heeft veel betekend voor het Gran Turismo racen. De Mille Miglia werd niet volgens een vaste route verreden, maar wel in hetzelfde deel van Italië. Niet minder dan 13 keer werd de route veranderd. Het grootste verschil is echter dat de Mille Miglia voor de Tweede Wereldoorlog tegen de klok in verreden werd en na de oorlog met de klok mee. Tegenwoordig wordt de Mille Miglia nog gereden als een regelmatigheidsrally voor oldtimers die uit de tijdsperiode van 1927 t/m 1957 komen.
In 1928 begon de dominantie van Alfa Romeo, die met uitzondering van 1931 alle vooroorlogse edities wist te winnen. In 1938 was er in het centrum van Bologna een ongeval waarbij tien mensen omkwamen en de Italiaanse overheid besloot om het racen in stedelijke gebieden te verbieden. In 1939 werd geen Mille Miglia georganiseerd en werd als vervanging een race in Libië verreden van Tobroek naar Tripoli. In 1940 werd een officieuze Mille Miglia georganiseerd onder de naam “Coppa Brescia” en verreden op een 165 km lang uitgestippeld circuit dat negen keer moest worden afgelegd. De overwinning ging naar het Duitse BMW.
Na de oorlog, in 1947, werd de Mille Miglia opnieuw georganiseerd. Biondetti wist met een Alfa Romeo 8C 2900 Berlinetta te winnen, maar daarna zou Ferrari bijna alle overwinningen opeisen. Door de steeds snellere en krachtigere wagens werd het racen op openbare wegen echter te gevaarlijk. De Carrera Panamericana in Mexico was een ware dodenrace, waarmee in 1954 gestopt werd. De 24 uur van Le Mans kende 1955 het grootste autoraceongeval ooit (80 doden) en zorgde bijna voor het einde van alle races op de openbare weg. De Mille Miglia hield het vol tot 1957. Dat jaar crashte De Portago met zijn Ferrari en nam twaalf mensen mee de dood in. Hierdoor viel het doek voor de inmiddels legendarische race. In 1958, 1959 en 1961 werden nog pogingen ondernomen om de Mille Miglia in een andere opzet en andere route te laten plaatsvinden, maar dat liep uit op niets.
In 1967, veertig jaar na de eerste Mille Miglia, werd rond Brescia opnieuw een rally gereden met wagens uit de vooroorlogse Mille Miglia en tien jaar later werd dit nog eens overgedaan. Sinds 1982 wordt ongeveer jaarlijks een race georganiseerd voor alle modellen gebouwd tussen 1927 en 1957. Opnieuw wordt er van Brescia naar Rome en terug gereden, zoals dat gedaan werd in de jaren 1930.
(bron wikipedia)
